Boekverslag SONNY BOY

Samenvatting

Rika Hagenaar- van der Lans is getrouwd met Willem Hagenaar. De familie vond het schandalig dat zij gingen trouwen, vanwege het verschillende geloof. Ze krijgen samen vier kinderen en ze wonen in Goeree. Rika komt erachter dat haar man vreemd gaat met de dienstvrouw. Rika vertrekt zo snel mogelijk met haar kinderen naar Den Haag. Ondanks de moeilijke tijd neemt Rika Waldemar Nods in huis. Hij is een Surinaamse jongenman die voor zijn studie naar Nederland is gekomen. Na ongeveer een half jaar komt Rika erachter dat ze zwanger is van Waldemar. De buitenwereld vindt het schandalig dat Rika een zwarte man heeft. Als Willem dit hoort, verbiedt hij het zijn kinderen om nog bij hun moeder te komen. Voor Rika is het gemis van haar kinderen heel zwaar en ze doet er dan ook alles aan om ze weer te kunnen zien. Rika bevalt van een zoontje Waldy “Sonny boy”. Samen met Waldemar en Waldy verhuist Rika naar Scheveningen en beginnen daar een pension. Tijdens de tweede Wereld Oorlog duiken er mensen onder in het pension van Rika en Waldemar. Het gezin wordt in januari 1944 verraden. De onderduikers worden op een trein gezet en naar een concentratiekamp gebracht. Rika wordt geplaatst in het vrouwenkamp Ravensbrück , daar overlijdt ze aan de gevolgen van dysenterie. Ook Waldemar overleeft de oorlog net niet, hij wordt neergeschoten door Duitse soldaten. Waldy komt snel te weten dat hij geen ouders meer heeft en wordt goed opgevangen door familieleden van Waldemar.

Vijf stukjes uit het dagboek van Rika

Rika is een hele lieve, zorgzame en sterke vrouw, die erg veel van haar kinderen houdt. Ze trouwt eerst als katholieke vrouw met de protestantse Willem. Dit huwelijk blijft niet voor eeuwig tot stand, want Willem gaat vreemd met de dienstvrouw. Rika vertrekt samen met haar kinderen naar Den Haag. Daar ontmoet ze Waldemar. Samen krijgen ze een zoontje genaamd Waldy.

Lief dagboek,

Dit is de laatste dag dat ik een vrijgezelle vrouw ben. Morgen is de grote dag, dan trouw ik met mijn grote liefde Willem. Ik ben best wel zenuwachtig, omdat niet iedereen het leuk vindt dat wij gaan trouwen vanwege onze verschillende geloven. Mij maakt dat niks uit! Ik hou van hem en wil mijn hele leven bij hem zijn. En ik ben zo blij met mijn mooie jurk. Ik denk dat Willem ook een heel mooi pak heeft. Whaaaa spannend. Ik ga nu maar snel slapen, dan is het eerder morgen :)

Lief dagboek,

Ik wist het! Ik had al een tijdje een slecht gevoel over het huwelijk met Willem, maar sinds vandaag weet ik waarom. We hebben natuurlijk een dienstmeisje in huis. Ik was daar erg blij mee, want het scheelde mij verschrikkelijk veel werk. Toen ik vandaag naar het schuurtje naast ons huis liep, zag ik iets wat ik niet wilde zien. Willem gaat vreemd met het dienstmeisje!!!! Wat een viezerik die Willem!!! Ik ben meteen naar binnen gerent. De volgende ochtend heb ik de spullen van mijn kinderen en van mezelf gepakt en zijn we vertrokken naar Den Haag.

Lief dagboek,

Wat een rare dag vandaag. Ik liep over straat en ik kwam een zwarte jongeman tegen. We raakten aan de praat en er was meteen een klik tussen ons. Die ogen zooo mooi, ik verdronk er bijna in. Hij vertelde me dat hij net in Nederland is gekomen voor zijn studie en dat hij nog een slaapplaats zocht. Toen zei ik tegen hem, je mag bij mij wel een kamertje huren. Dat vond hij een goed plan. Zo kan ik ook nog een klein zakcentje verdienen!! Ik hoop dat de kinderen het ook leuk vinden dat er een nieuwe gast bij ons intrek. Dat moet haast wel hij is zo aardig.

Lief dagboek,

Ik ben er achter gekomen dat ik zwanger ben van Waldemar. Dit vind ik stiekem wel heel leuk, maar de buitenwereld vindt het niet kunnen. Ik wil me er niet te veel van aantrekken. Alleen ik moet me er wel wat van aan trekken, want Willem verbiedt mij om de kinderen nog langer te zien. Ik mag ze niet meer zien. Oh... wat mis ik ze toch. Kon ik maar heel even bij ze zijn en ze vertellen hoe het echt zit. Ik wil dat de kinderen hier kunnen blijven en dat we een nieuw leventje op kunnen bouwen. Ik weet het allemaal niet meer. Ik ben zo gelukkig met Waldemar, maar moet ik hier mijn kinderen voor opgeven? Lief dagboek, HELP ME.

Lief dagboek,

Ik schrijf dit vanuit kamp Ravensbruck. Ik heb een tijd niet kunnen schrijven. Het is vreselijk mis gegaan. We hadden een leuk pension tot die rot oorlog begon. We besloten mensen te laten onderduiken. Mensen te helpen, die zonder ons al helemaal kansloos waren geweest bij de Duitsers. Alles ging goed en eigenlijk hebben we geen problemen gehad. Tot die vreselijke dag in Januari 1944. Er werd hard op de deur geramd. We hoorde Duitse stemmen die ons zeiden de deur open te maken. Als we dit niet deden, zouden hun het wel even doen. We hebben de deur geopend en de Duitsers stormden naar binnen. In eerste instantie leek het goed te gaan. De commandant vertelde ons dat hun verteld was dat er hier onderduikers zouden zitten. Na lang zoeken hoorde de Duitsers geluid boven op zolder. Een klein hoestje heeft ons verraden. De Duitsers rennen de trap van de zolder op en stormen de zolderkamer binnen. Alle mensen werden meegenomen, inclusief ons. Nu zit ik hier in een kamp en weet niet wat me te wachten staat.